پوره‌هایی مانند سس گوجه فرنگی هاینز یا سیب که همه جا حاضر هستند، به سادگی با پختن و مخلوط کردن میوه‌ها و سبزیجات، عبور دادن آن‌ها از صافی و طعم دادن به آن‌ها، درست می‌شوند.
با این حال، گاهی اوقات، فقط پوره کردن میوه‌ها و سبزیجات، چه خام یا پخته، می‌تواند پوره را با یک سس درشت بافت و یک مایع رقیق که از بشقاب خارج می‌شود، باقی بگذارد.
این خونریزی از آنجایی اتفاق می افتد که ذرات پوره معمولاً بیش از حد بزرگ هستند و به عنوان غلیظ کننده یا تثبیت کننده ناکارآمد عمل می کنند.
یک گزینه برای جلوگیری از این امر این است که سس را گرم کنید و آن را به اندازه کافی کم کنید تا مایع اضافی تبخیر شود، اما در این حالت، آشپز در خطر تولید پوره غلیظ غلیظی است که بیشتر شبیه میوه یا سبزیجات عمل می کند تا به عنوان یک همراه سس.
همانطور که گفته شد پوره ها را می توان الک کرد تا این ذرات سلولی شناور را استخراج کرد و به آب باقیمانده احساس تند نرم تری می دهد.
با این حال، در این مورد، حذف ذرات سلولی که در ابتدا به غلیظ شدن سس کمک می‌کرد، هرچند ناکارآمد باید با برخی غلیظ‌کننده‌های دیگر جایگزین شود زیرا آب پوره باقیمانده، به احتمال زیاد، بیش از حد آبکی خواهد بود.
راه‌های زیادی برای انجام این کار وجود دارد اما یکی از راه‌هایی که به سس پوره طعم خامه‌ای و کره‌ای غنی می‌دهد اضافه کردن کره به معنای واقعی کلمه است.
با این حال، همانطور که در بخش 15.3.4 پیشنهاد شده است، این کار باید با احتیاط انجام شود تا کره در امولسیون بماند بدون اینکه اجازه داده شود قطرات چربی بازسازی شده جدا شوند.
افزایش مصرف محصولات گوجه فرنگی تازه یا فرآوری شده گوجه فرنگی کنسرو شده، سس، آب میوه، سس کچاپ، سوپ و غیره مستقیماً با کاهش خطر ابتلا به چندین آسیب شناسی گسترده انسانی، از جمله بیماری های قلبی عروقی مرتبط است.
سرطان پروستات، ریه و معده؛ پوکی استخوان؛ و اختلالات پوستی مرتبط با اشعه ماوراء بنفش فلاونوئیدها، فنل ها، اسید اسکوربیک (ویتامین C)، توکوکرومانول ها (ویتامین E) و کاروتنوئیدها، عمدتا لیکوپن، مولکول های فعال زیستی مهم میوه های رسیده گوجه فرنگی هستند.
