شیشه پنجره ساده یک ماده شکننده است و قبل از شکست تغییر شکل پلاستیکی نمی دهد بدون توجه به ماهیت بارگذاری در کشش از کار می افتد.
استحکام کششی بالقوه شیشه در حدود 1000000 psi است اما شکست در تنش های متوسط بسیار کمتر از این مقدار به دلیل اثر افزایش تنش ناشی از عیوب سطحی ذاتی شیشه و ایجاد مکانیکی رخ می دهد.
شیشه در لبه‌های خود آسیب‌پذیرتر است، به طوری که عیوب سطحی ناشی از برش و جابجایی، خطر خرابی را افزایش می‌دهد.
سنگ زنی و صیقل دادن شیشه صفحه ای بر وضعیت سطح شیشه تأثیر می گذارد، به طوری که استحکام قابل استفاده آن به طور قابل توجهی کمتر از ورق شیشه ای است.
از آنجایی که اثر افزایش دهنده های تنش نامشخص است استحکام کششی مجاز شیشه به صورت آماری تعیین می شود و ضریب ایمنی قابل توجهی در آن لحاظ می شود.
شیشه را می توان با ایجاد یک ساندویچ “پوست تحت فشار” که در آن هر دو سطح تحت فشار هستند و وسط آن در کشش است بسیار تقویت می شود.
این را می توان با گرم کردن شیشه تا نزدیک به نقطه ذوب آن و خنک کردن سریع هر دو سطح انجام داد انقباض وسط (ضخامت) ورق باعث ایجاد تنش مطلوب در خنک شدن نهایی می شود.
به همین دلیل، درهای بیرونی شیشه ای مقاوم معمولاً توسط فلز در آستانه محافظت می شوند سفت کردن شیشه باید پس از برش به اندازه انجام شود زیرا هر گونه بریدگی یا خرابی منجر به از هم پاشیدگی کامل ورق به چندین مکعب کوچک می شود.
به دلیل عملکرد تقویت کننده سیم، اغلب تصور می شود که شیشه سیمی قوی تر از شیشه معمولی با همان ابعاد است. این نادرست است.
شیشه سیمی در واقع به دلیل نقص‌های لبه ذاتی مواد پس از برش و تنش‌های داخلی ناشی از نرخ‌های مختلف انقباض در خنک‌سازی ضعیف‌تر است.
سیم فقط یک هدف را دنبال می کند: نگه داشتن تکه های شیشه بعد از شکستگی با این حال، این امر به ویژه برای استقامت در برابر آتش، حفاظت محدود در برابر سارق و جلوگیری از پرنده خرده‌های شیشه مهم است.
رسانایی حرارتی شیشه سودا آهکی بین 5 تا 7 فوت مربع فارنهایت در اینچ بالاتر از مواد عایق است، اما بسیار کمتر از بیشتر فلزات است.
شیشه با ضخامت معمولی مقاومت ناچیزی در برابر انتقال حرارت بین داخل و خارج ساختمان دارد و مقاومت حرارتی یک شیشه عمدتاً به دلیل لایه‌های سطحی است.
